artikel Oor Door Kim Raven / Fotografie: Paul Barendregt
Naast de grote zaal is er vandaag ook Rotterdams talent te zien in het PopUnie Live Café. Linda Kreuzen is de meest opvallende vandaag. In positieve zin. Ze deed aan het eerste seizoen van De Beste Singer Songwriter van Nederland mee. Kreuzen staat alleen op het podium met een gitaar. Zodra ze begint met zingen, pakt ze de zaal in. Het is doodstil en haar breekbare liedjes maken indruk.
Dan is het tijd om weer naar de grote zaal te gaan. Gabriel Rios’ nieuwste album This Marauder’s Midnight is net een paar dagen uit. Rios vertelt veel tussen de nummers door, waardoor het soms net een huiskamerconcert lijkt. Zo vertelt hij dat hij voor zijn nieuwe album lang zocht naar de juiste combinatie van instrumenten. Dat werden een cello, bass en gitaar en dus staat hij maar met twee collega’s op een podium. De zoektocht is het waard geweest, want in combinatie met Rios’ stem is het top. Er passeert veel nieuw materiaal en grote hit Broad Daylight (2006) is in een nieuw jasje gestoken. Deze nieuwe versie is misschien nog wel beter dan het origineel. Gabriel Rios is in zijn element op Songbird.
Lucas Hamming staat met een aantal andere jongens in de Arcadis, het derde podium dat vandaag open is. Hij maakt veel grapjes tussen zijn nummers door, over bandjeswedstrijden waar hij aan meedeed en die hij meestal verloor. Zijn stem klinkt mooi, maar als singer-songwriter moeten je eigen liedjes het meest opvallen en niet de covers die je speelt. Zijn versie van Temperature (oorspronkelijk van Sean Paul) maakt echter de meeste indruk. Daarnaast moet Lucas Hamming misschien in zijn eentje op het podium gaan staan, want hij houdt totaal geen rekening met zijn drie bandleden, die overigens beter spelen en zingen dan hun bandleider. Zonde, als ze met zijn vieren beter op elkaar inspelen en ego niet belangrijk meer is, heeft Lucas Hamming zeker wel potentie.
Zondag is een volle festivaldag, met meerdere podia en dus een hoop wat je misloopt. Ook omdat de kleinere zalen soms vol zijn. De dag opent in de grote zaal met de winnaar van de Beste Singer Songwriter van Nederland seizoen drie: Stef Classens. Hij laat iedereen meezingen en doet gewoon alsof het een clubshow is. Deze attitude is gedurfd, maar het pakt vandaag goed uit. Het publiek wat niet al naar andere concerten gaat, omarmt de jonge winnaar.
Kovacs had al een 3FM Megahit met single My Love en stond ook al op verschillende festivals. Zangeres Sharon Kovacs is een verschijning op zichzelf. Ze heeft een kaalgeschoren hoofd en een bontachtige kraag (of is het een muts?) op. Haar stem klinkt rauw, maar het lijkt een toneelstukje. Als Kovacs praat, klinkt haar stem heel anders dan als ze zingt. Probeert ze Amy Winehouse te spelen? Kovacs’ stem is prachtig, ondanks dat het wellicht een beetje aangezet is. De teksten kloppen en het publiek blijft het hele concert staan. De toevoeging van de viool maakt dat Kovacs niet een dertien in een dozijn is. De rauwheid van haar stem met de gracieuze vioolarrangementen maken dit een fijne luisterervaring.
Dotan staat op de vooravond van een Amerikaanse tournee en is Nederland misschien wel ontgroeid, want was hij vandaag niet een betere afsluiter dan Hozier? Alles klopt vandaag namelijk voor 28-jarige Amsterdammer. Het publiek is in het begin zelfs zo onder de indruk dat het na het eerste nummer vergeet te klappen. Hoewel Dotan met een grote groep muzikanten op het podium staat, houdt zijn liedjes ook klein indien nodig. Bij sommige past het om ze groter te maken, zoals Let The River In en Hungry. De lichtshow geeft het concert een intiem gevoel en Dotan zijn stem komt prachtig uit in deze zaal. Op de juiste momenten spreekt hij over zijn liedjes, zoals bij de intro van 7 Layers, waarin hij niet de vergelijking met het afpellen van een ui maakt, maar met het afpellen van z’n eigen huid en hij vervolgens beseft dat dit een bloederige aangelegenheid zou worden. Er volgt ook een poging om zonder versterking midden in de zaal het liedje Ghost te zingen. Het publiek is lyrisch, maar eerlijk is eerlijk: alleen de laatste twee zinnen zijn prachtig en verstaanbaar. Dotan haalt het qua stembereik helaas niet. In een huiskamer of een kleinere concertzaal vast wel, maar de grote zaal van De Doelen is hiervoor net te groot, of Dotan zijn stem net te klein.
Ook Judy Blank deed mee aan De Beste Singer Songwriter van Nederland. Ze is vandaag de afsluitende act op het Arcadis podium. Ze heeft sinds dit weekend haar debuut op vinyl uit en is daar heel erg blij mee. De eerste liedjes komen gelijk binnen, haar stem is prachtig. Ze vertelt dat ze vorig jaar nog alleen met vriend en gitarist Rens Ouburg op het podium stond, maar dat ze inmiddels een hele band om zich verzameld heeft. Die band geeft haar optreden een mooie, muzikale diepgang. Haar liedjes klinken leuk, maar haar teksten zijn soms wat… Tja, zullen we het op een wel erg ruim genomen dichterlijke vrijheid houden?
Songbird Festival 2014 doet zijn naam eer aan, het gaat om het luisteren naar mooie intieme liedjes. En mooie liedjes waren er genoeg te horen dit weekend. Het beknopte programma maakt dat de zaterdag als niet compleet voelde, maar gelukkig maakte de zondag dit ruimschoots goed.
Gezien: 22 en 23 november 2014, De Doelen, Rotterdam
Linda Kreuzen 